Z nowym 2014 rokiem firma LfC wprowadziła do chirurgii kręgosłupa nowy system stabilizacji dynamicznej „bDs” (bio-Dynamic-stabilization) dającej nowe możliwości leczenia urazów, zmian onkologicznych oraz dolegliwości bólowych kręgosłupa przy jednoczesnej protekcji sąsiadujących segmentów zagrożonych ogniskiem choroby. Wprowadzenie nowej technologii zostało poprzedzone długotrwałymi, kompleksowymi badaniami LfC i akredytowanych laboratoriów Europy.
Dążeniu do zachowania ruchomości kręgosłupa oraz stworzeniu warunków do lepszej biomechanicznej stabilizacji, polegającej na przykład na przyspieszeniu zrostu kostnego, sprzyja rozwój techniczny. Obok dotychczas stosowanego „tytanu chirurgicznego” pojawił się bio-polimer, który obok własności nośnych daje ruchomość i elastyczność na przykład w utrzymaniu zdolności „zachowywania kształtu” odpowiedniego do krzywizny kręgosłupa.
Wysiłek włożony przez LfC w badania materiałowe i biomechaniczne, w tym symulujące warunki fizjologiczne, badania ruchomości oraz nowe potrzeby leczenia kręgosłupa zaowocowały nowymi implantami, a w efekcie nowymi możliwościami leczniczymi zarówno w „lżejszych” jak i „cięższych” dysfunkcjach kręgosłupa z jednoczesnym zapewnieniem protekcji sąsiadujących segmentów.
Zgodnie ze światowymi wytycznymi przeprowadzono szeroko zakrojone, długotrwałe badania między innymi zmęczeniowe, wymagające realizacji przy co najmniej 5 mln cykli (zgodnie z wymogami amerykańskiej normy ASTM F1717) oraz badania pełzania (zdolność do utrzymania kształtu) przy obciążeniu znormalizowaną siłą w warunkach symulujących fizjologiczne środowisko organizmu człowieka przez 2 lata.
Pozytywne wyniki, w tym zastosowanych analiz obliczeń inżynierskich w różnych układach obciążenia/odkształcenia symulujących warunki fizjologiczne oraz sposoby leczenia kręgosłupa, potwierdzone badaniami przed-klinicznymi i oceną ekspercką chirurgów kręgosłupa pozwoliły na wprowadzenie do praktyki klinicznej nowej technologii chirurgicznej nazwanej w skrócie „bDs” (bio-Dynamic-stabilization).
Pierwsze operacje wykonano w niezależnych ośrodkach, w tym niemieckich. Wyniki praktyczne wypełniły oczekiwania. Przebieg operacji pokazał, że zakładane cele lecznicze zostały osiągnięte. Podstawowy objaw choroby został usunięty. Spodziewany stopień protekcji segmentów kręgosłupa przyległych do głównego obszaru dysfunkcji jest obecnie potwierdzany długotrwałymi obserwacjami, z których pierwsze rezultaty są wiążące po co najmniej 2 latach. Dalej prowadzone, już zaawansowane badania i analizy są nakierunkowane na wypracowanie nowych wskazań leczniczych z równoczesnym określeniem długotrwałej efektywności najnowszej stabilizacji dynamicznej.